گوشه ی خلوت من وسعت  دنیای  من  است
بهترین نقطه ی عالم که همین جای من است
حافظ   و   مولوی  و   شعر  و  کتاب  و   قلمم
دفتر  و   کاغذ  و   قرآنِ  دل  آرای   من   است
بهترین ها همه جمع اند و من و شمع وسکوت
ماه   زیبای   شبم   غایب   رویای   من   است
فارغ از شهر و شلوغی و  همه  رنگ  و  فریب
فکر یار است که  مهمان   نفسهای من  است
سیر   جاری  حروف   و  کلمات  است   که  با
دل  و  جان  و  همه احوال  هم آوای من است
موج  طوفانی  طبع  است  که  در  روح  و  روان
مایه ی  دلهره ی   ساحل   دریای  من   است
آصف  این  سینه ی  تو  چیست مگر فاش بگو
این همان دفتر عشق است که آوای من است